10 اکتبر 2022 - بر اساس مطالعه جدیدی که در مجله Diabetes Care منتشر شده است، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 از دوران کودکی - و همچنین بستگان بدون دیابت آنها - در معرض خطر بیشتری برای اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب هستند.

شواهد زیادی وجود دارد که از ارتباط بین دیابت با افسردگی و دیابت با اضطراب یا هر دو حمایت می کند، و مطالعات راه های بالقوه ای را برای کاهش این خطر معرفی کرده اند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در میان جوانان مبتلا به دیابت نوع 2، داشتن سلامت کلی بدتر با خطر بیشتر افسردگی مرتبط است، اما دیابت نوع 1 خطر ابتلا به افسردگی را بدون توجه به سلامت کلی افزایش می‌دهد. تحقیقات نشان می دهد که حتی داشتن "پیش دیابت" نیز خطر ابتلا به افسردگی شدید را افزایش می دهد. اختلالات خلقی می تواند عواقبی داشته باشد که فراتر از علائم سلامت روان است، از جمله این که افسردگی با خطر مرگ بیشتر در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است و اختلالات اضطرابی با افزایش تعداد مراجعات افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به بیمارستان مرتبط هستند. اما بسیاری از استراتژی های مشابه که می توانند به مدیریت دیابت کمک کنند، ممکن است به اختلالات خلقی نیز کمک کنند - از جمله مداخلات حمایتی دیابت، پیروی از یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و حتی مصرف داروی متفورمین.

شروع دیابت نوع 1 در دوران کودکی با افزایش خطر اختلالات خلقی مرتبط است

در مطالعه ی اخیر، محققان نرخ افسردگی، اضطراب و اختلالات مرتبط با استرس را در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 که بیماریشان در دوران کودکی آغاز شده بود و خانواده های آنها و همچنین در افراد بدون دیابت نوع 1 بررسی کردند. آنها با استفاده از داده‌های ثبت‌های سراسری در سوئد، حدود 3.5 میلیون نفر را که بین سال‌های 1973 تا 2007 متولد شده بودند، به‌عنوان شرکت‌کننده در نظر گرفتند. از این گروه، 20005 شرکت کننده تشخیص دیابت نوع 1 را در دوران کودکی دریافت کرده بودند. پس از تعدیل عوامل شناخته شده ی مرتبط با اختلالات خلقی، محققان دریافتند که شرکت کنندگانی که در دوران کودکی به دیابت نوع 1 مبتلا شده بودند، به طور کلی 66 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات خلقی هستند. آنها همچنین 85 درصد بیشتر در معرض افسردگی، 41 درصد بیشتر در معرض اضطراب و 75 درصد بیشتر در معرض اختلالات مرتبط با استرس هستند. همچنین این افراد 30 درصد بیشتر احتمال دارد که داروهایی برای درمان افسردگی یا اضطراب مصرف کنند.

محققان همچنین دریافتند که اعضای خانواده ی افرادی که در دوران کودکی تشخیص دیابت نوع 1 را دریافت کرده بودند، در معرض خطر بالایی برای ابتلا به اختلالات خلقی هستند: والدین 18 تا 25 درصد و خواهران و برادرها 5 تا 20 درصد بیشتر احتمال دارد به این اختلالات مبتلا شوند. محققان خاطرنشان کردند که به نظر می رسد این سطوح خطر متناسب با میزان ارتباط نزدیک اعضای خانواده با افراد مبتلا به نوع 1 از دوران کودکی است - که نشان می دهد خطر ژنتیکی برای اختلالات خلقی ممکن است با خطر ابتلا به دیابت نوع 1 مرتبط باشد نه اینکه دیابت نوع 1 خطر ابتلا به اختلالات خلقی را افزایش دهد. البته، این احتمال نیز وجود دارد که هم خطر ژنتیکی و هم استرس ناشی از زندگی با دیابت، خطر بالای اختلالات خلقی را در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در دوران کودکی توضیح دهد.

محققان نتیجه گیری نمودند که مطالعات ژنتیکی برای درک بیشتر علل این اختلالات روانپزشکی در دیابت نوع 1 ضروری است. اما آنها خاطرنشان کردند که صرف نظر از علل این اختلالات خلقی، "یافته‌های ما نیاز به مشاوره روان‌شناختی برای کودکان و خانواده‌های آنها را در مراقبت از دیابت نشان می‌دهد."

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/10/10/type-1-in-childhood-linked-to-higher-risk-for-depression-and-anxiety/